7 odpowiedzi w tym temacie

[YourBrother]

Też tak macie, że dość często jesteście myślami gdzie indziej niż tu w tej chwili, w sensie fantazjujecie jak dana sytuacja(np rozmowa czy coś innego) mogła przebiec inaczej, o tym kim chcielibyście być, o tym jak chcielibyście, żeby wyglądała przyszłość? Stawiacie się cały czas w sytuacjach w których czujecie się tak, żeby uzupełnić zranienia? U mnie jest to w każdej możliwej chwili. Kiedy idę z mpk, kiedy nie skupiam się zbytnio. Dość dużo mówię do siebie. Pytanie tylko brzmi, czy ktoś tak ma/miał, jak sobie radzicie i czy da się z tego wyjść?

 

No i czy jest to częste u seksoholików, bo słyszałem, że fantazje to jedna z takich domenowych chorób u uzależnionych w strasznie długim ciągu.

[stalker]

Jak tak mam od dzieciństwa. Jedyne wyjście widzę w pogłębianiu kontaktu z rzeczywistością: ludźmi, zdarzeniami, prawdą o sobie.

[skajter30]

Miałem to samo. Bardzo dużo czasu zajęło mi, aby pracując nad sobą to ograniczyć. Jednak nawyk fantazji szybko wraca, trzeba ciągle być czujnym i się kontrolować. To taka ucieczka od rzeczywistości.

[stalker]

Czasem myślę, że powinienem całkowicie odstawić kontakt z atrakcyjną i ekscytującą dla mnie fikcją: filmami, książkami, nawet muzyką. Zazwyczaj taki kontakt rozbudza we mnie różne fantazje i trudno mi później od razu wrócić do rzeczywistości. Piszę to po filmie o twardym policjancie, który nawiązał niejednoznaczną relację z nastoletnią złodziejką. Od razu uruchamia się mi fantazja, że spora różnica wieku nie musi być przeszkodą do zawarcia bliższej znajomości...

Ten post był edytowany przez stalker dnia: 26.07.2019, 23:18

[Dougles]

Też tak mam bardzo często i ciągnie się to od wczesnego dzieciństwa, ale wydaje mi się, że jest trochę lepiej od kiedy mam świadomość, że to jest problem i łapię się na tym.

 

Przypuszczam, że u mnie bierze się to m.in. z chorobliwej potrzeby kontroli, którą mam w fantazjach, a nie mam w rzeczywistym życiu

[TajemniczyBlondyn]

Jeśli o mnie chodzi, to też zdarza mi się uciekać w świat fantazji. W moim przypadku jest chyba tak, że od małego w trudnych życiowych sytuacjach uciekałem od przykrych emocji i przytłaczających myśli w świat fikcji i wyobrażeń. To trochę taki wentyl bezpieczeństwa. Kiedy czujesz się źle i sobie z czymś nie radzisz, a w dodatku przeciąga się to w czasie to w końcu mniej lub bardziej świadomie znajdujesz dla siebie w czymś schronienie, żeby uniknąć cierpienia albo przynajmniej je złagodzić. Inaczej chyba byśmy powariowali. W moim przypadku było to snucie planów i fantazje o życiu w przyszłości, wspominanie i wynoszenie na piedestał przeszłości oraz różnego rodzaju używki i "znieczulacze". Jeżeli w dodatku wpadniesz w kleszcze takiego mechanizmu radzenia sobie z rzeczywistością w dzieciństwie, to później trudno z tego wyjść i wymaga to sumiennej pracy nad sobą. 

 

Myślę, że warto po prostu mieć cały czas z tyłu głowy, że nie ma nic innego niż tu i teraz. To co jest za nami już nie istnieje, natomiast wizje i fantazje na temat przyszłości to tylko projekcje i filmy w naszym umyśle. Wszelkiego rodzaju używki, narkotyki itp. też są guzik warte, bo przecież w przeciwnym wypadku nie byłoby nas na tym forum. Wydaje mi się, że kluczem do sukcesu jest trening uważności i codzienna, kompleksowa praca nad sobą i wypełnianie sobie czasu. Poza tym, istotne jest zawieranie i pielęgnowanie wartościowych relacji z innymi ludzi. 

 

: ) 

[panxyz]

Czy ten portal jest tak beznadziejnie prowadzony dla mnie czy dla innych też? Napisałem post z myślą żeby ktoś mi coś wyjaśnił wytłumaczył i po chwili został skasowany. Czyli co tu można pisać tylko to co się administratorowi i moderatorowi podoba?

[stalker]

Może użyłeś przekleństw albo dosadnych opisów. Są wrażliwi na tym punkcie. Spróbuj napisać jeszcze raz. Ogólnie ludzie są tu w porządku;)